29 marca br. o godzinie 16 odsłonięty zostanie pomnik Joachima Pastoriusa. Dariusz Czaja przybliży postać tego nadwornego historyka i sekretarza króla Polski Jana Kazimierza.
Na odsłonięcie pomnika Joachima Pastoriusa, które odbędzie się na skwerze Zygmunta Starego w piątek 29 marca br. o godzinie 16.00 zapraszają Gmina Miejska Głogów i Towarzystwo Ziemi Głogowskiej Tuż po oficjalnym odsłonięciu monumentu, w pobliskim Centrum Informacji Turystycznej odbędzie się odczyt Dariusza Czai pt. „Joachim Pastorius ab Hirtenberg z Głogowa (1611-1681) – szkic biograficzny”. Postument wykonany jest z piaskowca. Powstać Joachima Pastoriusa stanie na cokole. Ma wymiary dorosłego człowieka. Pomnik powstał z inicjatywy mieszkańców w ramach Budżetu Obywatelskiego.
Encyklopedii Ziemi Głogowskiej – „ … Joachim Pastorius był nadwornym historykiem i sekretarzem króla Polski Jana Kazimierza, pedagogiem, duchownym katolickim; pisarzem – autorem licznych dzieł historycznych i pedagogicznych. Urodził się w Głogowie 20 IX 1611. W 1636 r. rozpoczął studia na uniwersytecie w Lejdzie. Studiował także w Paryżu i Orleanie. Po powrocie do Lejdy studiował medycynę, uzyskał doktorat (1641). W tym samym roku opublikował tam FlorusPolonicus – kompendium historii Polski do r. 1572. Po powrocie do Polski Pastorius osiadł na Wołyniu, w dobrach Sieniutów, jako wychowawca ich dzieci. Tu zastała go wojna polsko-kozacka w 1648 r. (powstanie Chmielnickiego). Przedstawiony przez prymasa Wacława Leszczyńskiego królowi Janowi Kazimierzowi, został jego sekretarzem i nadwornym historiografem (1649). Na tym stanowisku oraz w służbie dyplomatycznej oddał następnie Rzeczpospolitej wielkie usługi. W 1651 r. Pastorius przeniósł się do Gdańska. Wkrótce objął stanowisko profesora historii i filozofii w gimnazjum w Elblągu, a następnie również lekarza miejskiego. W 1655 r. został powołany na stanowisko profesora historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Pełnił je przez 12 lat. W tym okresie uczestniczył w misjach dyplomatycznych (m.in. poselstwo polskie do Sztokholmu na rozmowy z Karolem Gustawem w 1655 r. i udział w rokowaniach z elektorem brandenburskim, 1657). W latach 1659–1660 jako komisarz uczestniczył w rokowaniach pokojowych w Oliwie. Przygotowywał materiały, wydane później jako Acta pacisOlivensis (1763-1766). W uznaniu zasług cesarz Leopold I nadał mu w 1660 r. szlachectwo (otrzymał przydomek ab Hirtenberg). W 1662 r. otrzymał polski indygenat. Około r. 1670 r. Pastorius zmienił wyznanie na rzymsko-katolickie. Po śmierci żony, w 1675 r. przyjął święcenia kapłańskie i został proboszczem w Tczewie. W 1678 r. objął probostwo Panny Maryi w Gdańsku, został również oficjałem i wikariuszem generalnym na Pomorze Gdańskie. Król Jan III Sobieski, który wysoko cenił zasługi Pastoriusa, w 1680 r. mianował go kanonikiem kantorem warmińskim. Joachim Pastorius zmarł 26 XII 1681 i został pochowany w katedrze fromborskiej. „
