Zniesienie stanu zagrożenia epidemicznego spowodowało powrót do naliczania przez ZUS opłaty prolongacyjnej. Do 31 lipca ulga w spłacie należności była naliczana bez tej dodatkowej opłaty.
Od 1 sierpnia przestały obowiązywać przepisy ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, które przewidywały na czas epidemii i zagrożenia epidemicznego wyjątki od zasad ogólnych. Ustawa covidowa przestała obowiązywać stąd powrót do naliczania przez ZUS opłaty prolongacyjnej.
– Opłata dotyczy osób, które mają dług w ZUS, ale zdecydowały się skorzystać z możliwości rozłożenia zaległości na raty. Od składek, które rozłożono na raty, nie nalicza się odsetek za zwłokę, począwszy od następnego dnia po dniu wpływu wniosku o udzielenie tych ulg – wyjaśnia Iwona Kowalska-Matis regionalny rzecznik prasowy ZUS na Dolnym Śląsku.
W przypadku rozłożenia należności na raty lub odroczenia terminu ZUS ustala jednak opłatę prolongacyjną, która co do zasady wynosi 50 proc. potencjalnych odsetek.
– Innymi słowy nasz dłużnik nie płaci w takim przypadku odsetek od składek, ale opłatę prolongacyjną, która jest niższa. Opłata jest naliczana od następnego dnia po terminie płatności składki do dnia odroczenia włącznie – dodaje Iwona Kowalska-Matis.
W przepisach covidowych wskazano, że w przypadku odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty należności z tytułu składek należnych za okres od 1 stycznia 2020 r., na podstawie wniosku złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii, albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, nie nalicza się opłaty prolongacyjnej.
Z dniem 1 lipca 2023 r. odwołano stan zagrożenia epidemicznego, dlatego 31 lipca był ostatnim dniem, w którym można było złożyć wniosek o rozłożenie należności na raty lub odroczenie terminu i być zwolnionym z opłaty prolongacyjnej. Umowy, które są teraz zawierane wiążą się z koniecznością uiszczania opłaty prolongacyjnej.
